DURMIL A RUCÍU

Sempris me gustó
durmil a rucíu
en o tempu bô
i en noitis sin fríu.
Debaixu un castañu
o de uma figueira,
con colchón de fiêtus
i sin cabeceira

Un berrendu basta
pâ de mairugâ,
ideli ao recencio:
¡cuau con atacal!
Mais tô nun encantu
porque algún mochuelu,
con lúgrubi cantu,
asusta aos pequenus.

I os sapus, i as râs,
i os grilus i os perrus,
seis concertus dan
de aligrias o meus.
¿ A que agora canta
un sapu, verdai...?
¿ A que é un grilu, taita...?
Caleivus dagais.
I os pequenus dormin,
ao final rindíus.

Ê uma boa costumbri
durmil a rucíu.
De mañan o sol
é o dispertaol
que te espanta o soñu
cuando era millol.


Esis airis puros
que deixan as plantas,
i os millôs de estrellas
que brillan tan altas...
Agora me gusta,
ei creu que inda mais,
durmil a rucíu
con os meis dagais.

Anónimo